Yeni Antlaşma Kilisesi’nde Litürji
Neredeyse tüm Kutsal Kitap öğrencileri İsrail’de litürjik bir tapınma olduğunun farkındadır. On Emir’in verilmesinden hemen sonra (Mısırdan Çıkış 20:1-17), sunak inşa etme talimatları ortaya konmuştur (Mısırdan Çıkış 20:24-26). Daha sonra Şabat’a uyma (Mısırdan Çıkış 23:10-13), yıllık bayramlar (Mısırdan Çıkış 23:14-19) ve kutsal alandaki çeşitli sunular ve eşyalarla ilgili talimatlar gelir (Mısırdan Çıkış 25:1-40). Bunu izleyen 26-30. bölümler, Buluşma Çadırı’nın, sunağın ve dış avlunun tasarımı, kâhin giysileri ve bunların kutsanması ve günlük sunularla ilgili talimatlar gibi konuları ele alır.
Litürjik tapınma gökte de bulunur; Tanrı Musa’ya yeryüzündeki tapınma yerini “göksel şeylerin bir örneği ve gölgesi” (İbraniler 8:5; bkz. Mısırdan Çıkış 25:40) olarak yapmasını emrettiği için bu beklenen bir durumdur. Göksel tapınma, peygamberin litürji için göğe alındığını gördüğümüz Yeşaya 6:1-8 ve elçi Yuhanna’nın cennetteki litürjiye ilişkin görümünü kaydeden Vahiy 4 gibi bölümlerde açıklanmaktadır.
Yeni Antlaşma’daki litürjiyi anlamanın anahtarı, yeni antlaşmanın başlatıcısı olan Baş Kâhin Rabbimiz İsa Mesih’in işlerini anlamaktır. Mesih “sonsuza dek kâhindir” (İbraniler 7:17,21). O’nun kâhin olup da litürjik olarak hizmet etmemesi düşünülemez: “sonsuza dek” ifadesi O’nun göksel çadırda durmaksızın hizmet ettiğini gösterir. Dahası, O sadece bir kâhin değil, aynı zamanda bir litürjist olarak da adlandırılır: ”Rab’bin kurduğu kutsal yerde ve asıl tapınma çadırında görev yapan [Grekçe leitourgos, kelimenin tam anlamıyla ”litürjist”]’ (İbraniler 8:2).
Yeryüzündeki Hristiyan tapınması, tam anlamıyla Hristiyanca olabilmesi için, Mesih’in gökteki tapınmasını yansıtmalıdır.
Dahası, Mesih “daha iyi bir antlaşmanın aracısıdır” (İbraniler 8:6). Bu antlaşma nedir? Rab’bin sözleriyle, “Bu kâse kanımla gerçekleşen yeni antlaşmadır. (1.Korintliler 11:25). Tıpkı eski antlaşmadaki boğa ve tekelerin kanının Mesih’in gelecekteki kurbanının habercisi olması gibi, Efkaristiya şöleni de bize O’nun Çarmıh’ta tamamlanan ve Dirilişinde gerçekleşen yeni antlaşma sunusunun tamlığını getirir. Başkâhin olarak göksel sunakta sunduğu bu ilk ve son kez sunusu (İbraniler 7:27), Kilise’deki İlahi Litürji aracılığıyla bizim de katıldığımız bir sunudur. Bu Yeni Antlaşma Kilisesi’nin tapınmasıdır!
Kutsal Kitap’ın bu altyapısı göz önünde bulundurulduğunda, Yeni Antlaşma’nın bazı bölümleri yeni bir anlam kazanır.
1 Elçilerin İşleri 13:2: ”Bunlar Rab’be tapınıp [kelimenin tam anlamıyla. ”Rab’bin liturjisinde olup”] oruç tutarlarken Kutsal Ruh kendilerine şöyle dedi: “Barnaba’yla Saul’u, kendilerini çağırmış olduğum görev için bana ayırın.” (a) Bu iki elçinin tapınma sırasında Tanrı tarafından çağrıldığını ve (b) Kutsal Ruh’un bir litürji düzeninde konuştuğunu öğreniyoruz.
2 Elçilerin İşleri 20:7: ‘Haftanın ilk günü ekmek bölmek için bir araya toplandığımızda Pavlus imanlılara bir konuşma yaptı. Ertesi gün oradan ayrılacağı için konuşmasını gece yarısına dek sürdürdü. ” Komünyon her Pazar yapılırdı.
3 Romalılar 16:16: ”Birbirinizi kutsal öpüşle selamlayın. Bu kadim kültürde selamlama öpüşü yaygındı. Ancak “kutsal öpüş” Hristiyan litürjisinin bir unsuruydu ve Tanrı’nın insanlarının birbirleriyle barıştıklarını, böylece İsa’nın Bedenini ve Kanını barış içinde alabileceklerini ifade ediyordu.
4 Efesliler 5:14: “Uyan, ey uyuyan! Ölümden diril! Mesih sana ışık saçacak.” Bu, Efesliler yazıldığında zaten kullanılmakta olan eski bir vaftiz ilahisidir. Yeni Antlaşma dönemindeki iman ikrarı ve ilahilerin diğer örnekleri 1.Timoteos 3:16 ve 2.Timoteos 2:11-13’te görülür.
5 İbraniler 13:10: ”Bir sunağımız var ki,” Yeni Antlaşma tapınmasında sunağın devam ettiğini ortaya koyar.
6 Vahiy 1:10: ”Rab’bin gününde Ruh’un etkisinde kalarak” Birçok bilgin Yuhanna’nın Mesih’le ilgili görümünü Pazar litürjisi sırasında gördüğüne inanır, çünkü Rab ona ”yedi altın kandillik ve bunların ortasında” (Vahiy 1:13) görünmüştür. Tıpkı İbrani tapınağında olduğu gibi Hıristiyan tapınağında da kandiller bulunacaktır.
