/ Konuşmalar, aziz pederlerin sesi / Αziz Vasilios’un alçakgönüllülük üstüne vaazı

Αziz Vasilios’un alçakgönüllülük üstüne vaazı

Αziz Vasilios’un alçakgönüllülük üstüne vaazı

Αziz Vasilios’un alçakgönüllülük üstüne vaazı

Bilge kişi bilgeliğinden dolayı övünmesin, yiğit kişi yiğitliğinden dolayı övünmesin, zengin kişi zenginliğinden dolayı övünmesin! O halde gerçek övünce nerededir ve insan ne ile gerçekten büyüktür? Peygamber şöyle cevap veriyor: Övünmek isteyen kimse, eğer benim Rab olduğumu kabul eder ve anlarsa övüncesini bulacaktır. İşte insanın soyluluğunun ne olduğu, işte övüncesinin ve büyüklüğünün ne olduğu, büyük olanı gerçekten tanımak ve kendini onunla birleştirmek ve övüncesini Allah’ın görkeminde aramak. Gerçekten Havari, Mesih bizim bilgeliğimiz için, bizim adaletimiz için bizim kutlulaşmamız, bizim kurtulmamız için gönderildi dedikten sonra şöyle der: övünen kimse Rabde övünsün.

İşte Allah’ta mükemmel ve tam gururumuzun ne olduğu kendi adaletinden gururlanmamak, kendisinin gerçek adaletten yoksun olduğunu bilmek ve adaletini sadece Mesih’e imanda bulmak. Pavlus bununla övünmektedir, çünkü o, kendi adaletini küçümsemektedir: Mesih’i tanımak, onun dinilişinin kudretini hissetmek ve ölüler arasından dirilmeye erişmek ümidiyle onun ölümünü tekrarlayarak onun çektiği acılara katılmak için, Mesih tarafından verilen, Allah’tan gelen ve imandan ibaret olan o adaleti aramaktadır.

Böyle olunca, gururun bütün iddiası çökmektedir. Artık sana, ey zavallı insan, övünebileceğin, gururunu ve umudunu üzerine yerleştirebileceğin hiç bir şey kalmıyor. Sana kalan, sadece, bütün sahip olduğun şeyleri köreltmek, müstakbel yaşamını Mesih’te aramak oluyor. Ona önceden sahibiz, şimdiden oradayız, çünkü bizler tamamıyla Allah’ın bize verdiği lütufla yaşıyoruz.

Kuşkusuz, bizde iradeyi ve eylemi hasıl eden, Allah’ın eylemidir, çünkü o bizim iyiliğimizi istemektedir. Ayrıca Allah bize Ruh’u aracılığı ile görkemimizi hazırlayan hikmetini açıklamaktadır. Çalışmalarımızda ihtiyacımız olan gücü bize veren Allah’tır. “Onların hepsinden fazla çalıştım, diyor Aziz Pavlus, ben değil, benimle birlikte olan Allah’ın lütfu.” Allah bizi, her türlü beşeri ümidin ötesinde, bütün tehlikelerden kurtardı. Ölüm ilamımızı içimizde bulmuştuk, diyor Aziz Pavlus. Böylece artık güvenimiz, kendimiz üzerine dayanmak değil, ancak ölüler arasından dinilen Allah’a dayanabilirdi. Bizi böyle bir ölümden koparan ve ondan koparacak olan O’dur; ümidimizi O’na bağladık; O’ bizi yine onun elinden koparacaktır.

 

Αziz Vasilios’un alçakgönüllülük üstüne vaazı