Bir vergi görevlisi, Mesih’in havarisi ve incil yazarı oluyor

GÖRÜNENLER ALDATICIDIR

Rab, Kafernaum’un sokaklarında yürürken arkasındaki kalabalık halk da onu takip ediyordu. Az sonra Matta’nın vergi toplama yerinin — gümrük dairesinin — önüne geldiler. Rab, orada oturup vergi toplayan görevliye dikkatle baktı. Matta da aynı şekilde, Rab’be hayranlıkla baktı. O’nun hakkında çok şey duymuştu; büyük mucizelerini, büyüleyici öğretilerini ve şimdi de Rab’bin bakışlarının içine işlediğini hissederken, ruhunun derinliklerinde büyük bir şey oldu.

Rab, Matta’nın iç dünyasındaki bu değişimleri ve ruhsal ilgisini fark ederek, ona yalnızca iki kelimeyle büyük çağrısını yöneltti: “Beni izle. Öğrencim ol.”

Matta, tarifsiz bir sevinçle hayatının en büyük kararını hemen verdi. Günahkâr geçmişini, vergi toplama masasını ve rahatlığını ardında bırakıp Rab’bi sonsuza dek izlemeye karar verdi.

Bu çağrı ne kadar öğreticidir! Rab kimi çağırıyor? Bir vergi görevlisini; halkı, özellikle yoksulları, dulları ve zayıfları sömüren biri olarak gördüğü kişiyi… İşte tam da onu çağırıyor, öğrencisi ve havarisi haline getiriyor.

Ve Matta bu büyük çağrıya nasıl da yürekten karşılık veriyor! Hemen itaat ediyor ve tövbe ediyor. Mesih’in havarisi olma onurlu görevini üstleniyor. Artık hiçbir şey, ne günahkâr geçmişi ne de çevresi, onu bu yoldan alıkoyamıyor. Kim beklerdi ki bir vergi görevlisi bu kadar yükselecek, büyük bir havari, bir İncil yazarı ve sonunda bir şehit olacak!

İnsanlar ne kadar yüzeysel görür, Tanrı ise ne kadar derinden çünkü O, her ruhun içsel eğilimlerini bilir!

Bu yüzden, bazı insanların günah içinde yaşadığını gördüğümüzde umutsuzluğa kapılmayalım. Asla “Bu adam değişmez, düzelmez” demeyelim. Bugün sefahat içinde olan biri, yarın tövbe edip bizden bile daha iyi, hatta aziz olabilir. Bu yüzden onlar için dua edelim. Tanrı onlara tövbe armağanını versin, kalplerine konuşsun, onları geri dönüş lütfuyla kutsasın.

Aynı zamanda, onları hemen yargılamayalım, kötülemeyelim, dışlamayalım, mahkûm olmuş saymayalım. Çünkü Rab tam da bu Ferisi zihniyetini kınar.

BAŞKALARINA KARŞI MERHAMETLİ OLMAK

Matta’nın çağrıldığı gün, hayatının en büyük günüydü. Bu yüzden evinin kapılarını ardına kadar açtı ve Rab’biyle öğrencilerini büyük bir ziyafete davet etti. Hatta meslektaşlarını, diğer vergi görevlileri ve dostlarını da çağırdı. Hem aldığı kararı onlara duyurmak hem de onların da Mesih’i tanımasını sağlamak için.

Ama Ferisiler, kin ve kıskançlıkla dolu olarak, bu durumu görünce öğrencilerine şöyle dediler:

Öğretmeniniz neden vergi görevlileri ve günahkârlarla birlikte yemek yiyor?”

Rab, onların bu fısıltılarını ve şikâyetlerini duyunca şöyle dedi:

Sağlıklıların değil, hastaların hekime ihtiyacı vardır. Gidin ve Peygamber Hoşea’nın şu sözünün anlamını öğrenin: “Ben kurban değil, merhamet isterim. Çünkü ben kendilerini doğru sananları değil, günahkârları tövbeye çağırmaya geldim.”

Rab, her şeyden önce insanların birbirine merhamet, şefkat ve sevgi göstermesini ister ancak ondan sonra diğer dinî görevlerin yerine getirilmesini. Kaç secde edersek edelim, ne kadar dua edersek edelim, kiliseye ne kadar sık gidersek gidelim, ne kadar oruç tutup geceyi ibadetle geçirirsek geçirelim. Eğer kalbimizde başkalarına karşı katılık ve sevgisizlik varsa hiçbir şey kazanamayız.

Tanrı, öncelikle ruhumuzda sevgi ve merhamet olmasını ister. Başkalarının zayıflıklarına tahammül edelim çünkü Rab de her gün bize tahammül ediyor, bize acıyor. Sevgimiz samimi, içten ve gerçek olmalı. Mecburi bir hoşgörü değil, içimizden gelen bir sevgi olmalı. İnsanlarla sevinçle, sabırla ve alçakgönüllülükle karşılaşalım.

Başkalarına karşı bu merhamet ve şefkat tutumu, ruhsal olgunluğumuzun en temel göstergelerinden biridir. Ve hepimiz daha olgun, daha ruhani insanlar olmak istiyorsak, bu güzel ama zor mücadeleyi her gün sürdürmeliyiz.

O zaman Rab İsa Mesih de bize karşı sabırlı olmaya devam edecek ve bizi kendi Krallığının vatandaşları olmaya layık görecektir.