Uyuyan ölüler cumartesisi
Değerli kardeşlerim, ortodoks kilisemiz yılda iki defa olmak suretiyle ebedi hayata intikal eden ölülerimizi resmî bir şekilde anmaktadır. Birincisi et yememe karnavalından (yargı pazarı) önceki Cumartesi bu sene 22 Şubat’a denk gelen, ikincisi ise Pentekost (Ansra) pazarından önceki gün (Cumartesi). Ve biz bu iki Cumartesiye uyuyan, ölüler Cumartesisi adını veririz.
Uyuyan ibaresiyle, Hristiyanlıkta ölümün olmadığına işaret ederiz, çünkü Rabbimiz ve kurtarıcımız Mesih ölümü kutsal Haç’ta yenmiştir. Ayrıca Rabbimiz bizlere Yuhanna 11-25 te şunu teyit etmiştir. Diriliş ve yaşam Ben’im” dedi. “Bana iman eden kişi ölse de yaşayacaktır.
Aynı zamanda, Lazarus’u ölümünden dört gün sonra diriltmesi de, kendi dirilişinin öncüsüdür.
Ortodoks kilisesinde her cumartesi günü (Lazarus’un diriliş cumartesisi ve Nur’lu Cumartesi hariç) ölüler için tahsis edilmiştir ve herkesin bildiği gibi her kutsal ayinde de ölülerimizi kutsal sunada anarız ve onlara ebedi istirahat vermesi için Tanrı’ya dua ederiz.
Kilisemizde, özellikle bu iki günün neden ölülerimiz için tahsis edildiği hususunda bir kaç açıklama yapalım.
1- Hristiyanlıkta, yaşayan ve ölülerin arasındaki irtibat ölümle son bulmaz, onları bedenen aramızda göremeyeceğimiz şüphesiz doğrudur ama kilisenin ve dualarımızın vasıtasıyla ruhen birbirimize bağlı kalabileceğimizi de unutmamak gerekir.
2- Hristiyan tarihi boyunca bir çok insan savaşta, havada, karada ve denizde, doğal afetlerde vs… gibi durumlarda cenaze törenleri kılınmadan vefat ettiler, dolayısıyla bu iki gün de (ölüler cumartesileri) onların ebedi hayatta istirahat etmeleri için Tanrı’ya dua ederiz.
3- Günümüzde her Hristiyan kutsal ayinde ölülerini anmaktadır, onların ebedi istirahatı için dua eder, mum yakar, buhur ve hatta maddi yardım takdim eder ve bu ölülerimiz ve hatta yaşayan imanlılarımız açısından çok önemli bir liturjik durumdur. Buraya kadar olan kısım gayet açık ve net tir.
O zaman soru şu: her Hristiyan ailesinden vefat edenlerin kaçıncı kuşağına kadar dua ediyor?
Buna en çok beş kuşak desek 200 yıla bile tekabül değildir. Geri kalan yüzlerce yıl önce vefat edenler için kim dua edecek? Tabiki de evlatlarını hiç unutmayan ana kucağımız olan kilise!!!
Her ne kadar biz ölülerimizi unutup ihmal etsek te, Rabbimiz ve kutsal kilisemiz asla unutup ihmal etmez.
Bu ve buna benzer sebeplerden dolayı aziz kilise pederlerimiz bu iki günün, Mesih’te ebedi hayata intikal etmiş olanlara tahsis edilmesini uygun görmüştür.
Ya Rab, ebedi hayata intikal edenlere ağrının, hüznün ve hıçkırığın olmadığı yerde rahatlık ver. Amin.
