Kilise, Mesih’in bedeni
Her sene Ortodoksluk bayramının bu gününde inancımız, yaşamımız, kimliğimiz ve umudumuzu müdafaa ve tanıklık etmeye çağrılıyoruz. İkonanın bayramı ve Tanrı’nın sureti olan insanın sureti ikonasının yortusu günümüzde son Paskalya’ya yürüyen tüm insanlığın duasını alan ve onu üçlü sevgide yer almaya davet eden Kilise’nin Müjde ve Efharistiya topluluğu olarak tanıklık etmeye çağrılıyoruz.
Dünyanın ve iyiliğin ruhsal anlamı, insan için aşkınlık ve toplum olarak Tanrı’nın suretiyle kazanılmış çağrısına, onu bu dünyadan alıp dönüştürme gücü veren kıvılcıma ve nefese tanıklık etmeliyiz. Aziz Nikolaos Kavasilas’ın dediği gibi “Kilise’nin kalbi” olan Mesih’te O’nun kalbiyle birleşerek olarak ve O’nun kalbini bularak gerçek sevgiyle ayrılmaz bir bütün olarak insanın özgürlük, neşe ve yaşam olan Tanrı’yı tanıyabileceğine tanıklık etmeliyiz.
Mesih’in ve Kilise’nin birliği
Kilise, Mesih’in bedenidir, Mesih’in tanrılaştırılmış – yüceltilmiş insanlığına inananların Kutsal Ruh’taki birliği ve paydaşlığıdır. Mesih ve Kilise ayrılmaz ve çözülmez bir birliktir. Aziz Hrisostomos’a göre bu, “Tanrı’nın ve insanların tek ırkıdır.” Mesih bizim “vaizimizdir” çünkü bizi Kendi En Kutsal Bedeninde toplamaktadır, ama aynı zamanda Kilisemizdir çünkü burası toplanmamızın ruhsal mekanı haline gelir. Bu nedenle Kilise, gerçek Mesih olmadan asla var olamaz ve adı “Hıristiyan” olsa bile herhangi bir ideolojiye dayanamaz. Çünkü O, Tanrı Sözü’nün kişiliği, Tanrı’nın beden almış Sözü, Kurtarıcı Mesih ile ayrılmaz bir şekilde iç içe geçmiştir. Kilise Mesih’in kendisidir, tüm Mesih’tir, Hristiyanların bir topluluğu değil, Mesih’in bedenidir.
Yeni Yaratılış
Kilise topluluğunun bu Mesih merkezli gerçekliği, İlahi Ayinin sonunda gerçekleşen bir ayin eylemiyle örneklendirilir, resmedilir ve ifade edilir hatta gerçekleştirilir. Kutsal Hediyelerin Kutsal Kadehte toplanmasıyla ilgilidir. Ruhani, Kutsal Kadeh’te, Rab’bin bedeni olan Kuzu dışında Kutsal Tepside var olan her şeyi, yani Theotokos’un kısmını, Melekler ve Azizlerin ve adı geçen “yaşayanları ve dirileri” Mesih’in Bedeninin “kırıntılarını” bir araya getirir. Böylece Mesih’e inananların topluluğu zaten Kutsal Kadeh’te toplanmıştır. Ancak Mesih’teki topluluğa ve dolayısıyla Kilise yaşamına dahil olmamız tek ve eşsiz bir yöntem gerektirir. Yeni bir varoluş biçimi olarak Mesih’in yaşamının, Hıristiyan yaşamının bizim de yaşamımız olması mutlak bir zorunluluktur. Bu, belli bir süreçten sonra artık yaşamadığımız, ancak Mesih’in içimizde yaşadığı noktaya geldiğimizde gerçekleşir. Günahkar dünya, Mesih’i tüm olayların merkezi olarak kabul etmek istemedi. Bu tür bir kabulün derinlemesine hayatınıza nüfus etmesi ve büyük talepler ortaya koymasının sonuçları, Tanrı Oğlu’nun yüzünde kendisini teslim ettiği, “insanların yaşamı ve bolluğa sahip olmaları için” olduğu gerçeğini sonunda insanın kendi Tanrısal kökenini ve amacını unutturacak kadar yabancılaştırır. Asıl çarpıcı olan ise Tanrı’nın reddedilmesi değil, insanın iç dünyasına hapsolmasıdır. Bu her metafizik ilkeyi reddetmek değil, insanın egemenliğinin tükenen dünyasında korunmasıdır. Bu, Haç’ın sözü değil, kendi kendini reddeden eden insanın sözüdür. Asıl şok yaratan ise insan hakkında konuşmamız değil onu görmezden gelmemiz ve reddetmemizdir.
Bugün ne yapılabilir?
Öncelik ihtiyaç, Ortodoksluğun eskatolojik öz farkındalığını günümüzün tarihsel gerçekliğinde deneyimlemektir. Başka bir deyişle, günümüzün siyasi-kültürel ve sosyal verileri içerisinde hep birlikte ve kilise yaşamımızı Ortodoks olarak nasıl işleyeceğiz? “Gel ve gör” (Yuhanna 11:34). Eğer bu gelişimiz, cemaatimizin, yani Kilisemizin ayinsel ve mistik yaşamından geçen alçakgönüllü ve saf bir yolsa, bugünkü İncil’deki Natanyel gibi şu sözü söyleyebilmemiz için «Rabbî, sen Tanrı’nın Oğlusun, sen İsrail’in Kralısın!» (Yuhanna 1:50) her birimizin olduğu gibi zihin birliğine, Mesih’te büyümemize ve yenilenmemize yönlendirileceğiz.
- F. A. Foni Kiriou (Rab’bin Sesi) 12 no’lu broşürüden alıntılanarak tercüme edilmiştir 24 Mart 2024 Pazar
Kilise, Mesih’in bedeni
