Haç ve yaşam
Elçi Pavlus, Galatyalılara yazdığı mektubun bu bölümünde, Mesih’in Haçının gizeminin, dünyayı seven Tanrı’nın yaşamının ve sevgisinin sırrı olduğunu anlamımıza yardımcı olur. Bize “ben Mesih’le birlikte çarmıha gerildim. Artık ben yaşamıyorum, Mesih bende yaşıyor. Şimdi bedende sürdürdüğüm yaşamı, beni seven ve uğruma kendini feda eden Tanrı Oğluna imanla sürdürüyorum” (Galatyalılar 2:20) diyor.
Pavlus, kendi iradesiyle Mesih’le çarmıha gerilir çünkü Mesih’in eseri, özellikle O’nun Haç’ı ve Ölümü, insanın özgürlüğüne saygı gösterilmeden anlaşılamaz ve özgürlük, Mesih’in öğretisinin kabulünün bir ön koşuludur (Matta 16:24). Mesih’in Haç’ı ve Ölümü kişisel olaylar değil, ama evrensel ve kozmik boyutları olan olaylardır.
Yozlaşmışlığın ve ölümün dünyasını ortadan kaldırırarak yeni yaratılışı getirirler, çünkü Mesih’in “ölüme, çarmıh üzerinde ölüme” itaatiyle (Filipeliler 2:8), insan doğası Tanrı’nın yüceliğinde yükseltildi. Bu nedenle Pavlus’un Mesih’le çarmıha gerilmesi, yeni insanın doğuşu ve eskisinin ölümü, Mesih’teki yeni yaşamın tezahürü ve eskinin ortadan kaldırılması anlamına gelir.
İnsanın yaşamında Mesih’in yeri
Mesih’in içimizde yaşaması olasılığı, lütfu, Tanrı Oğlu’nun insan bedeni almasının sonucu ve meyvesidir. Rab bizzat bize şu güvenceyi verir: “Bedenimi yiyip kanımı içen bende yaşar, ben de onda” (Yuhanna 6:56). Bu, Mesih’le, O’nun dirilmiş ve ilahi Bedeniyle, “günahların bağışlanması ve sonsuz yaşam için” gerçek bir paydaşlık ve birlik ile ilgilidir. Ancak Mesih’in onun içinde yaşaması Elçi Pavlus için ne anlama gelir?
Kısa ve öz bir şekilde, yeryüzündeki tüm halkların İncil’i kabul etmesi ve Mesih’in adını yüceltmeyi kabul etmesi, yani, Çarmıha gerilen ve Diriltilmiş Olan’ı “tüm uluslara” (Romalılar 1:5) vaaz etme görevinin yerine getirilmesidir diyebiliriz.
Kendi zayıflığı ve hastalığı aracılığıyla Tanrı’nın mutlak gücünde tamamlandığı için (2. Korintliler 12:9), Mesih’in adına yaşadığı acılardan, hakaretlerden, üzüntülerden, yaşadığı zulümlerden dolayı mutluluk duymasıdır.
Pavlus’un bu sözü Mesih’in sözü olduğu için düşünceleri, faaliyetleri, duyguları da Mesih’in düşünceleri, faaliyetleri ve duygularıdır. Bunun anlamı, Pavlus “Mesih’in düşüncelerine” (1. Korintliler 2:16) sahip olmasıdır.
İman İkrarcısı Aziz Maksimus, Elçi’nin “Mesih’in düşüncelerine sahibiz” ifadesini analiz ederek, Mesih’in düşüncelerine sahip olan Azizlerin insan zihnini geçersiz kılmadığını, aksine onu aydınlatıp Mesih’e benzer hale getirdiğini gözlemliyor ve devamında aynen şu ifadeleri kullanıyor: “Mesih’in düşüncelerine sahip olan kimse, O’nun gibi düşünen ve herşeyi Mesih’in aracılığıyla anlayan kişidir.”
Haçını taşıyarak yaşamak
Pavlus, pasajın devamında vaaziyle Galatyalılar’a onların gözleri önünde çarmıha gerilmiş İsa Mesih’i çok canlı bir şekilde resmettiğini hatırlatır (Galatyalılar 3:1). Buna ek olarak, kurtuluş vaazinin kabul edilmesiyle tüm imanlılar, Mesih adına vaftiz edilmemizle, Kutsal Ruh’un meshedilmesiyle ve Kutsal Efharistiya’ya katılımımızla, Mesih’i kalbimiz, düşüncemiz, bilincimiz, tüm varlığımızda barındırmalıyız.
Yani, duayla, tövbeyle, İncil’e uygun yaşam tarzıyla ve manevi uyanıklıkla, Vaftiz’in armağanını harekete geçirmek, Tanrı’nın bize bahşettiği Kutsal Ruh’un armağanlarının meyvelerini toplamak için işbirliği yapmak ve Pavlus’ta gerçekleştiği gibi ışık, zihin, düşünce, duygu, irade, faaliyetler, eylemler, yaşam yani “Mesih’in her şey ve her şeyde” olmasına (Koloseliler 3:11), izin verelim. Pavlus’unki gibi bizim yaşamımız da bizi seven ve bizim için gönüllü olarak ölüme giden Tanrı Oğlu’na imanda temellensin ve O’nun alçakgönüllüğünün ve sevgisinin ışığını ve gücünü herkese ulaştıralım.
Arhimandrit N. K. Foni Kiriou (Rab’bin Sesi) broşüründen alıntılanarak tercüme edilmiştir. 29 Ekim 2023
