Matta’nın 15. Pazarı
2. Korintliler 4. Bölüm
6Çünkü, «Karanlıktan ışık parlayacak» diyen Tanrı, İsa Mesih’in yüzünde parlayan kendi yüceliğini tanımamızdan doğan ışığı bize vermek için yüreklerimizi aydınlattı.
7Üstün gücün bizden değil, Tanrı’dan kaynaklandığı bilinsin diye biz bu hazineye toprak kaplar içinde sahibiz. 8Her yönden sıkıştırılmışız, ama ezilmiş değiliz. Şaşırmışız, ama çaresiz değiliz. 9Kovalanıyoruz, ama terk edilmiş değiliz. Yere yıkılmışız, ama yok olmuş değiliz. 10İsa’nın yaşamı bedenimizde açıkça görülsün diye İsa’nın ölümünü her zaman bedenimizde taşıyoruz. 11Çünkü İsa’nın yaşamı bizim ölümlü bedenimizde açıkça görülsün diye, biz yaşayanlar İsa uğruna sürekli olarak ölüme teslim ediliyoruz. 12Böylece bizde ölüm, sizde ise yaşam etkin olmaktadır.
13«İman ettim ve bu nedenle konuştum» diye yazılmıştır. Aynı iman ruhuna sahip olarak biz de inanıyor ve bu nedenle konuşuyoruz. 14Çünkü Rab İsa’yı ölümden dirilten Tanrı’nın, bizi de İsa’yla dirilteceğini ve sizinle birlikte kendi önüne çıkaracağını biliyoruz. 15Bütün bunlar sizin yararınızadır. Böylelikle Tanrı’nın lütfu çoğalıp daha birçoklarına ulaştıkça, Tanrı’nın yüceliği için şükran artsın.
Matta 22. Bölüm
35-36Onlardan biri, bir Kutsal Yasa uzmanı, İsa’yı sınamak amacıyla O’na şunu sordu: «Öğretmenim, Kutsal Yasa’da en önemli buyruk hangisi?»
37İsa ona şu karşılığı verdi: «`Tanrın olan Rab’bi bütün yüreğinle, bütün canınla ve bütün aklınla sev.’ 38İşte ilk ve en önemli buyruk budur. 39İlkine benzeyen ikinci buyruk da şudur: `Komşunu kendin gibi sev.’ 40Kutsal Yasa’nın tümü ve peygamberlerin sözleri bu iki buyruğa dayanır.»
41-42Ferisiler toplu haldeyken İsa onlara şunu sordu: «Mesih’le ilgili olarak ne düşünüyorsunuz? O, kimin oğludur?» Onlar da, «Davut’un Oğlu» dediler.
43İsa şöyle dedi: «O halde nasıl oluyor da Davut, Ruh’tan esinlenerek O’ndan `Rab’ diye söz ediyor? Şöyle diyor Davut:
44`Rab Rabbime dedi ki, Ben düşmanlarını senin ayaklarının altına serinceye dek
sağımda otur.’
45Davut O’ndan Rab diye söz ettiğine göre, O nasıl Davut’un Oğlu olur?» 46İsa’ya hiç kimse karşılık veremedi. O günden sonra artık kimse de O’na bir şey sormaya cesaret edemedi.
